پیدایش کامپوترهای دیجیتال در دهه ۱۹۵۰، با جایگزینی ترانزیستور با لوله‌های خلاء،  که قدرت‌بخش Eniac، Colossus و سایر کامپیوترهای اولیه در دهه ۱۹۴۰ بود، آغاز شد.

در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، محاسبات از چارچوب‌های کند و پرهزینه به میکروکامپیوترهای دارای چندین پردازنده تحول پیدا کردند که از فناوری چیپست و مدارهای داخلی استفاده کرده و از سیستم‌های عامل و زبان‌های برنامه‌نویسی پیچیده بهره‌مند بودند.

گسترش ارتباطات کامپیوتری

در دهه ۱۹۸۰، برنامه‌های تجاری توانستند اقدامات محاسباتی موردنیاز و رایج را انجام دهند. با گسترش قابلیت‌های کامپیوتر و افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی کامپیوترها، فناوری دیتابیس و سیستم‌های مدیریت دیتابیس باعث توسعه سیستم‌های دیتابیس توزیعی شدند.

دیتابیس‌های پربازده ذخیره شده در کامیپوتر برای بسیاری از کاربردهای محاسباتی پزشکی ضروری بودند و حجم گسترده‌ای از داده‌ها را در اختیار کاربران قرار می‌دادند.

به مرور زمان، کاربرد کامپیوتر افزایش یافت و در عین حال پیچیده‌تر شد و نرم‌افزارها بخش زیادی از هزینه‌های محاسباتی را به خود اختصاص ‌دادند.

ترمینال‌های نمایش و ایستگاه‌های کاری کلینیکی، صفحات گرافیکی ارائه داده و از گزارشات و ورودی داده‌های سازماندهی شده پشتیبانی می‌کردند.

دستگاه‌هایی از قبیل ماوس، قلم‌های نوری، صفحات لمسی و فناوری‌های ورودی از جمله تشخیص گفتار و دستخط نیز به منظور تسهیل اقدامات کاربر و تقویت پذیرش پزشک ایجاد شدند.

به مرور زمان، ارتباطات کامپیوتری نیز گسترش یافته و از سیم‌های مسی به کابل‌های فیبر نوری و اخیراً به سیستم‌های بی سیم تبدیل شدند.

اینترنت و شبکه جهانی وب نیز به روش‌های رایج به کار برده شده برای ارتباطات محلی و جهانی تبدیل شدند.

در دهه ۲۰۱۰، لپ‌تاپ‌ها جایگزین کامپیوترهای دسکتاپ شده و تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند نیز به طور رایج در زمینه بهداشت و درمان به کار برده ‌شدند.

توسعه کامپیوتر دیجیتال

در نیمه پایانی قرن نوزدهم، جان شاو بیلینگ، پزشک و مدیر کتابخانه Army Surgeon عمومی که بعدها به کتابخانه ملی پزشکی تبدیل شد، مجموعه‌ای از رویدادها را ایجاد نکرد که باعث توسعه کامپیوتر دیجیتال مدرن در ایالات متحده شدند.

در پی درخواست از وی برای کمک به دفتر سرشماری در طی سرشماری سال‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰، بیلینگ به هالریث (یک مهندس) پیشنهاد کرد که باید دستگاهی برای انجام کارهای کاملا مکانیکی جدول بندی جمعیت و سایر آمار مشابه وجود داشته باشد.

هالریث از کارت‌های کاغذی به اندازه اسکناس تک دلاری استفاده کرد و این اندازه اجازه می‌داد تا کارت‌ها را با استفاده از ابزار وزارت خزانه‌داری ذخیره کرده و نیازی به دستگاه‌هایی جدید برای ذخیره‌سازی نداشته باشد. توضیحات بر روی حاشیه کارت‌ها چاپ می‌شدند و داده‌های مربوطه نیز بر روی مکان‌های تعبیه شده بر روی کارت‌ها پانچ می‌شدند.

در سال ۱۸۸۲، هالریث، کارت پانچ کاغذی را با ۲۸۸ موقعیت برای سوراخ‌ها اختراع کرد که با استفاده از یک دستگاه دستی پانچ می‌شدند و در نهایت نیز دستگاهی برای پانچ الکترونیکی سوراخ‌ها ایجاد نمود و بعد از آن نیز دستگاهی را برای خواندن و مرتب‌سازی کارت‌های پانچ شده ساخت.

داده‌های سرشماری ۶۲ میلیون نفر در سال ۱۸۹۰ در مدت یک ماه توسط ۵۶ دستگاه هالریث پردازش شدند.

در سال ۱۸۹۶، هالریث، شرکت دستگاه‌های جدول‌بندی را تاسیس نمود که در سال ۱۹۱۱ تحت عنوان شرکت CTR (محاسبه، جدول بندی و ثبت) شناخته می‌شد، اما بعد از مدت کوتاهی بخش قابل توجهی از کسب‌وکار خود را به یک شرکت رقیب و بروز باخت.

با این حال، زمانی که توماس ج واتسون به CTR شرکت  ملحق شد و مدیریت آن را در سال ۱۹۱۸ بر عهده گرفت، CTR احیا گردید و در سال ۱۹۲۴، نام آن به شرکت دستگاه‌های تجاری بین‌المللی (IBM) تبدیل شد. بنابراین، بیلینگ، به عنوان یک پزشک، اساس توسعه محاسبات دیجیتال در ایالات متحده را پایه ریزی نمود.

منبع: کتاب The History Of Medical Informatics In The United States