تاریخچه رادیولوژی

چکیده مقاله

تاریخچه رادیولوژی عجین با تصویربرداری پزشکی

تاریخچه رادیولوژی با کشف اشعه ایکس در سال ۱۸۹۵ توسط ویلهلم کنارد روئنتگن Wilhelm Conrad Roentgen ، پروفسور دانشگاه وورزبورگ در آلمان آغاز شد.

در مقاله تصویربرداری پزشکی، تاریخچه مختصری از تصویربرداری را بررسی کردیم.

در این مقاله از منظر دیگری به تاریخچه رادیولوژی می پردازیم که در واقع اولین شاخه از تصویربرداری پزشکی بوده است.

کشفی که سر آغاز تاریخچه رادیولوژی بود

روئنتگن در آزمایشگاهش در حال کار کردن با یک لامپ پرتو کاتدی، متوجه درخشش فلوروسنت از کریستال هایی که روی میز نزدیک لامپ بودند شد.

لامپی که با آن کار می کرد از یک حباب شیشه ای با الکترودهای مثبت و منفی که داخلش محصور بودند تشکیل شده بود.

هوای داخل لامپ تخلیه شده بود و زمانی که ولتاژ بالا اعمال می شد، درخشش فلوروسنت در لامپ هویدا می شد.

روئنتگن لامپ را با یک ورق ضخیم مشکی پوشاند و نور فلوروسنت سبز رنگی را کشف کرد که از ماده ای ساطع می شد که در چند قدمی لامپ قرار داشت.

او نتیجه گرفت که پرتو جدیدی از لامپ ساطع شده است.

این پرتو قادر بود که از کاغذ پوششی ضخیم عبور کند و مواد فسفورسنت نسبت به آن واکنش نشان می دادند.

او پی برد که این پرتو جدید از بیشتر ماده ها عبور می کند؛ از جمله از بافت های نرم بدن انسان.

اما از استخوان ها و مواد فلزی عبور نمی کند.

یکی از اولین تجربه های روئنتگن در این زمینه تصویری از دست همسرش برتا در اواخر سال ۱۸۹۵ است.

جالب است که اولین موارد استفاده از اشعه ایکس صنعتی بود نه پزشکی.

واکنش ها به کشف بزرگ روئنتگن

خبر این کشف عظیم همانند بمب در محافل علمی صدا کرد و فوق العاده مورد توجه دانشمندان و افراد عادی قرار گرفت.

در همه جا دانشمندان در حال تکرار تجربه او بودند.

چرا که در آن زمان لامپ های پرتو کاتدی بسیار رایج و در دسترس بودند.

بسیاری از دانشمندان تحقیقات متفاوتی را برای شناختن این اشعه مرموز آغاز کردند.

روزنامه ها و مجلات مطالب زیادی درباره این اشعه جدید منتشر می کردند. که برخی واقعیت داشتند و بسیاری از این مطالب خیالی بودند.

برای دانشمندان بسیار جالب بود که طول موج این پرتو کوتاه تر از نور است.

مجموعه این عوامل درهای جدیدی بروی علم فیزیک و تمایل به سرمایه گذاری بروی این اشعه گشود.

اشتیاق زیادی برای درک کاربردهای احتمالی این اشعه در پزشکی و جراحی وجود داشت.

در طول یک ماهی که از اعلام این کشف گذشت چند عکس رادیولوژی پزشکی در اروپا و آمریکا گرفته شدند.

جراحان از این عکس ها برای انجام عمل های خود بهره بردند.

در ژوئن ۱۸۹۶، تنها ۶ ماه پس از کشف روئنتگن، پزشکان جنگی از اشعه ایکس برای تعیین محل گلوله در بدن مجروحان استفاده می کردند.

برای اطلاعات بیشتر می توانید به این سایت مراجعه کنید.

توسعه رادیولوژی

برخی از پزشکان کشف اشعه ایکس را نشانه ای برای آغاز عصر ماشین های پزشکی می دانستند.

در تاریخچه رادیولوژی یکی از مهم ترین پرسش هایی که نیازمند پاسخ بود این بود که چه کسی باید با چیزی که دستگاه رادیولوژی نام گرفت کار کند؟

آزمیش های اولیه با اشعه ایکس توسط افراد مختلفی انجام می شد: عکاسان، متخصصان الکترونیک و پزشکان.

شاید برای ما عجیب باشد که آنچه که امروزه به نام رادیولوژی می شناسیم تا سال ۱۹۴۲ در بیمارستان جانهاپکینز زیر مجموعه ای از بخش جراحی بود.

چه چیزی باعث شد که رادیولوژی در نهایت تبدیل به یک تخصص شود؟

شاید بتوان اینطور توضیح داد که حدوداً در سال ۱۹۲۰ به این نتیجه رسیدند که خواندن و تفسیر عکس های رادیولوژی یک هنر است.

و اینکه رادیولوژی صرفاً یک عمل فنی نیست که باید توسط تکنسین ها انجام شود.

واقعیتی که در آن زمان رادیولوژیست ها از آن نگران بودند این بود که عملکرد دستگاه رادیولوژی ممکن است این باور عمومی را به وجود بیاورد که جایگاه رادیولوژیست ها پایین تر از پزشکان است و در رده تکنسین ها قرار بگیرند.

کشف های بکرل و ماری و پیر کوری

در سال ۱۸۹۶ اندکی پس از کشف اشعه ایکس، دانشمند فرانسوی هنری بکرل خبر هیجان انگیز دیگری را اعلام کرد.

او توانسته بود تشعشعاتی که بصورت طبیعی وجود دارند را کشف کند.

او نشان داد که برخی از اتم ها بصورت خود بخود و بدون دخالت شکافته می شوند.

و تشعشعات رادیو اکتیو ساطع می کنند.

یکی از مواد معدنی که بکرل با آن کار می کرد ترکیبی از اورانیوم بود.

در سال ۱۸۹۸ میلادی ماری و پیر کوری کشف مهم دیگری را به ثبت رساندند.

آنها با دنبال کردن کارهای بکرل، به این نتیجه رسیدند که عناصر رادیواکتیو دیگری هم وجود دارند.

در نتیجه ی این تحقیقات توانستند عناصر رادیوم و پولونیوم را کشف کنند.

برای مطالعه بیشتر در این رابطه از اینجا دیدن کنید.

تاریخچه رادیولوژی بصورت تیتر وار

۱۸۹۵

کشف اشعه ایکس توسط روئنتگن

۱۹۰۰

توماس ادیسون پس از اطلاع از کشف روئنتگن فلوروسکوپی را اختراع کرد.

پس از آن برای مدتی از صفحات فلوروسکوپی به عنوان جایگزینی برای تصاویر اشعه ایکس استفاده می شد.

۱۹۰۱

جایزه نوبل فیزیک برای کشف اشعه رادیواکتیو به روئنتگن اهدا شد

۱۹۱۸

جورج ایستمن فیلم های عکاسی را به عنوان جایگزینی برای صفحات عکاسی شیشه ای که پیش تر برای چاپ تصاویر اشعه ایکس استفاده می شد معرفی کرد.

۱۹۲۰

انجمن رادیوگرافیست ها در انگلستان به عنوان انجمن صنفی و حرفه ای برای تکنسین های اشعه ایک و مواد رادیواکتیو راه اندازی شد.

۱۹۵۸

یان دونالد، یک متخصص زنان و زایمان اسکاتلندی، برای اولین بار در پزشکی از سونوگرافی برای مشاهده سلامتی و رشد جنین استفاده کرد.

دونالد از سونوگرافی برای بررسی توده ها ، کیست ها و فیبروم ها هم استفاده می کرد.

او همراه با مهندسی به نام تام براون دستگاه سونوگرافی قابل حملی را طراحی کرد که نقطه عطفی در تاریخچه رادیولوژی بود.

۱۹۶۱

جیمز رابرتسون اولین دستگاه PET scan را در آزمایشگاه ملی بروخاون طراحی کرد.

۱۹۷۱

گادفری هانسفیلد دستگاه توده نگاری کامپیوتری سی تی اسکن CT scan راساخت.

این دستگاه برای تهیه تصاویر مقطعی از برش های داخل بدن، توأماً از اشعه ایکس و پردازش کامپیوتری استفاده می کرد.

در اول اکتبر همین سالاولین اسکن پزشکی موفق با این دستگاه بروی یک بیمار زنده انجام شد.

۱۹۷۳

پاول لاوتربر راهی برای تولید اولین تصاویر دو بعدی و سه بعدی تشدید مغناطیسی ام آر آی MRI پیدا کرد.

او در همین سال اولین تصویر تشدید مغناطیسی هسته ای را منتشر کرد.

اواخر دهه ۷۰ میلادی

پیتر منسفیلد با آنالیز ریاضی سیگنال های رادیویی حاصل از ام آر آی تکنیک تصویربرداری اکو-پلانر را توسعه داد.

این امر موجب افزایش سرعت تهیه تصاویر ام آر آی شد.

۱۹۷۹

ریموند واهان دامادیان، پزشک ارمنی- آمریکایی، اولین اسکنر ام آر آی تجاری را ساخت.

۱۹۸۵

جولیو پالماز، پزشک آرژانتینی، استنت های بالنی قابل توسعه را طراحی کرد.

۱۹۹۸

گرونالد نات و دیوید تاونسند PET-CT scan طراحی کردند که به نحوی این دو روش را ترکیب می کند که تشخیص محل تومور و سایر بافت ها در تصاویر را برای پزشک ساده تر می سازد.

با ترکیب این دو اسکن در یک ماشین، دسترسی به این دو تکنیک را برای پزشکان و مراکز درمانی بسیار ساده تر و ارزان تر کرد.

برای اطلاعات بیشتر می توانید به اینجا مراجعه کنید.