تصویر برداری مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) ، یک آزمایش بدون ضرر برای بررسی شرایط پزشکی شما است. در MRI از یک میدان مغناطیسی قوی، امواج رادیویی و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویری از اجزای داخلی بدن با جزئیات بالا، استفاده می شود. در ام آر آی MRI از اشعه ی ایکس استفاده نمی شود. تصاویر ام آر آی MRI از جزئیات بسیار زیادی برخوردار هستند که به پزشک اجازه می دهند که بدن را به خوبی معاینه کرده و بیماری ها را به شکل بهتری تشخیص دهند. تصاویر می توانند بر روی مانیتورهای کامپیوتر مورد بررسی قرار بگیرند. این تصاویر همچنین می توانند به شکل الکترونیکی ارسال شوند، چاپ شده و یا بر روی یک CD ذخیره شوند. امکان آپلود کردن تصاویر MRI بر روی سیستم های ابری (Cloud) نیز وجود دارد.

کاربرد های رایج MRI

تصویربرداری MRI از بدن برای ارزیابی موارد زیر انجام می شود:

• اندام های قفسه سینه و شکم – از جمله قلب، کبد، مجاری صفراوی، کلیه ها، طحال، روده، لوزالمعده و غدد فوق کلیوی
• اندام های لگنی از جمله مثانه و اندام های تولید مثل مانند رحم و تخمدان در زنان و غده پروستات در مردان
• رگهای خونی (مانند آنژیوگرافی MRI)
• گره های لنفاوی

پزشکان از معاینه ام آی آر MRI برای کمک به تشخیص یا نظارت بر درمان بیماری های مختلف استفاده می کنند. این بیماری ها مانند:

• تومورهای قفسه سینه، شکم یا لگن.
• بیماری های کبد، مانند سیروز، و ناهنجاری های مجاری صفراوی و پانکراس
• بیماری التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.
• مشکلات قلبی، مانند بیماری مادرزادی قلب.
• ناهنجاری عروق خونی و التهاب عروق (واسکولیت).
• جنین در رحم یک زن باردار.

چگونه باید برای این فرایند آماده شوم؟

شما ممکن است برای انجام این فرایند مجبور به پوشیدن لباس بیمارستانی شوید. همچنین ممکن است تکنسین مربوطه به شما این اجازه را بدهد که از لباس های خود استفاده کنید. این اجازه منوط بر عدم استفاده از فلزات در لباس های شخصی شما است.

دستورات مبنی بر خوردن و نوشیدن پیش از انجام ام آر آی  می تواند با توجه به نوع آزمایش ها و ابزار مورد استفاده، متغیر باشند. اگر به شما موارد فوق توضیح داده نشد، می توانید از رژیم غذایی معمول خود پیروی کنید.

برای انجام برخی از آزمایش های ام آر آی، تکنسین ممکن است مجبور شود تا مواد خاصی را به بدن شما تزریق کند. در چنین شرایطی، ممکن است از شما در خصوص حساسیت هایتان به مواد یددار، داروهای مختلف، غذا، محیط و آسم پرسش هایی شود. برای انجام ام آر آی  از مواد شفاف سازی مانند گالونیدیوم استفاده می شود. گالونیدیم را می توان برای بیمارانی که به مواد ید براق حساسیت دارند، استفاده کرد.

احتمال بروز حساسیت در بیمار نسبت به مواد گادولینیوم بسیار کمتر از احتمال بروز آن نسبت به مواد یددار است. با این حال حتی اگر بیمار به گادولینیوم حساسیت داشته باشد، می توان از این ماده به مقدار مناسب و پس از انجام مراقبت های پزشکی استفاده کرد.

در صورتی که بیماری جدی دارید و یا اخیرا جراحی را پشت سر گذاشته اید، در این خصوص به تکنسین و یا رادیولوژی مربوطه حتما اطلاع دهید. در برخی از شرایط پزشکی خاص، مانند بیماری های حاد کلیوی، ممکن است از نوع خاصی از گادولینیوم شفاف استفاده شود که ضرری برای کلیه بیمار نداشته باشد. از شما ممکن است یک تست خون برای تشخیص بهتر وضعیت کلیه و شرایط آن، گرفته شود.

علاوه بر آن، خانم هایی که احتمال بارداری در آن ها بالا است، باید این مطلب را به رادیولوژیست و پزشک مربوطه اطلاع دهند. MRI از سال ۱۹۸۰ میلادی مورد استفاده قرار گرفته است و تا به امروز هیچ گونه گزارشی مبنی بر اثرات سو این روش بر روی خانم های باردار و یا نوزادان آن ها گزارش نشده است. در طول ام آر آی کودک در یک میدان مغناطیسی قوی قرار می گیرد. بنابراین بهتر است که خانم های باردار از این روش عکس برداری در سه ماهه اول بارداری خود استفاده نکنند. این امر باید به شرایطی که مزایای روش MRI برای بیمار از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد، محدود شود. همچنین خانم های باردار، مگر در شرایط نیاز، نباید ماده کنتراست زای گالادینیوم را دریافت کنند.

اگر مبتلا به کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته) و یا اضطراب هستید، بهتر است قبل از انجام معاینه از پزشک خود بخواهید که یک داروی آرام بخش ملایم را تجویز کند.

قبل از انجام اسکن MRI، تمام جواهرات و سایر لوازم فلزی را در خانه بگذارید یا آنها را قبل از انجام MRI، در بیاورید. مواد فلزی و الکترونیکی می توانند در میدان مغناطیسی واحد MRI تداخل ایجاد کنند و به همین دلیل است که اجازه ورود آنها به اتاق عکسبرداری داده نمی شود. این اجسام ممکن است باعث سوختگی و یا تبدیل شدن به پرتابه های مضر در اتاق اسکنر MRI شوند. این اجسام شامل موارد زیر می شوند:

• جواهرات، ساعت ها، کارت های اعتباری و سمعک ها که همگی می توانند تحت میدان مغناطیسی شدید آسیب ببینند
• سنجاق ها، سنجاق های مو، زیپ های فلزی و موارد مشابه فلزی که می تواند تصاویر MRI را تحریف کند
• ایمپلنت دندانپزشکی
• قلم، چاقو جیبی و عینک
• پیرسینگ بدن
•  تلفن های همراه، ساعت های الکترونیکی و دستگاه های ردیابی

در اکثر موارد، معاینه ام آر آی برای بیماران دارای ایمپلنت فلزی به جز چند نوع خاص، بی خطر است. افرادی که دارای ایمپلنت های زیر هستند ممکن است اسکن نشوند و نباید بدون بررسی اولیه از نظر ایمنی وارد منطقه اسکن MRI شوند:

• برخی از ایمپلنت حلزونی گوش (گوش)
• برخی از انواع کلیپ ها که برای آنوریسم مغز استفاده می شوند
• برخی از انواع سیم پیچ های فلزی قرار داده شده در رگ های خونی
• برخی از دفیبریلاتورهای قلبی و ضربان سازهای قدیمی

اگر شما دستگاه های الکترونیکی یا پزشکی در بدن خود دارید، موضوع را به تکنسین اطلاع دهید. این موارد ممکن در طول آزمایش برای وضعیت بدن شما خطرناک باشد. بسیاری از ایمپلنت ها، دفترچه توضیح خطرات MRI را به همراه دارند. در صورت داشتن دفترچه، اطلاعات لازم و کلیدی را از آن استخراج کرده و به متخصص ام آر آی اطلاع دهید. عکس برداری بدون تایید و ثبت نوع ایمپلنت و سازگاری آن با MRI، انجام نمی شود.

اگر سوالی وجود داشته باشد، یک اشعه ی ایکس می تواند هر جسم فلزی را در بدن تشخیص دهد. اجسام فلزی استفاده شده در جراحی های ارتوپدی، معمولا خطری هنگام انجام آزمایش MRI دارند. با این حال برای عکس برداری از مفصل مصنوعی تازه جایگذاری شده بهتر است روش های دیگری عکسبرداری به کار برده شوند.

رادیولوژیست و یا تکنسین را در مورد ترکش، گلوله یا فلز دیگری که ممکن است در بدن شما قرار داشته باشد، مطلع کنید. اجسام خارجی در بدن و بخصوص در نزدیکی چشم ها بسیار مهم هستند، زیرا ممکن است در طول اسکن حرکت کرده یا گرم شده و حتی منجر به کوری شوند.

رنگ هایی که در خالکوبی استفاده می شود ممکن است حاوی آهن باشند و در طی اسکن ام آر آی داغ شوند. با این حال، این موارد بسیار نادر هستند. پر کردن دندان، بریس دندان، سایه چشم و سایر مواد آرایشی معمولاً تحت تاثیر میدان مغناطیسی قرار نمی گیرند. با این حال، وجود آن ها ممکن است تصاویر ناحیه صورت یا مغز را خراب کند. رادیولوژیست خود را در مورد حضور یا عدم حضور این موراد، مطلع کنید.

نوزادان و کودکان خردسال برای تکمیل آزمایش ام آر آی بدون حرکت، اغلب به آرام بخشی یا بیهوشی نیاز دارند. این به سن کودک، رشد فکری و نوع آزمایش بستگی دارد. آرامش را می توان در بسیاری از وسایل فراهم کرد. برای ایمنی بیشتر، کودک شما باید در طول معاینه تحت نظر متخصص آرام بخشی یا بیهوشی کودکان باشد.

به شما گفته می شود که چگونه کودک خود را برای انجام این نوع از آزمایش ها آماده کنید. در برخی از مراکز درمانی ممکن است پرسنل مخصوصی برای جلوگیری از نیاز به آرام بخشی یا بیهوشی کودکان حضور داشته باشند. آنها با نشان دادن صفحه نمایش MRI ساختگی به کودکان و پخش صداهایی که ممکن است در طول آزمایش بشنوند، آن ها را آماده می کنند.

آنها همچنین به هر گونه سوال، پاسخ می دهند و روش های رفع اضطراب را توضیح می دهند. برخی از مراکز درمانی همچنین عینک یا هدست های مخصوصی را به کودکان می دهند تا آن ها در حین انجام اسکن بتواند فیلم تماشا کند. این به کودک کمک می کند تا بی حرکت بماند و تصویر برداری با کیفیت خوبی انجام می شود.

ساختار تجهیزات چگونه است؟

واحد MRI سنتی یک لوله استوانه ای شکل بزرگ است که توسط آهنربا دایره ای شکل احاطه شده است. بیمار روی میزی قرار می گیرد که به مرکز آهن ربا کشیده می شود. برخی از واحدهای MRI که سیستم های حفره ی کوتاه نامیده می شوند، به گونه ای طراحی شده اند که آهنربا شما را به طور کامل احاطه نکند.

بعضی از دستگاه های ام آر آی جدید، حفره های بیشتری دارند که می تواند برای بیماران بزرگتر یا مبتلایان به کلاستروفوبیا راحت تر باشد. واحدهای MRI “باز” در هر دو طرف باز هستند. آنها به ویژه برای معاینه بیماران بزرگتر یا مبتلایان به کلاستروفوبیا مفید هستند. واحدهای MRI باز می توانند تصاویر با کیفیت بالا را برای بسیاری از انواع آزمایش ها ارائه دهند. برخی از آزمایش های خاص را نمی توان با استفاده از MRI باز انجام داد. برای کسب اطلاعات بیشتر با رادیولوژیست خود مشورت کنید.

فرایند تصویر برداری به چه صورت است؟

بر خلاف آزمایش های اشعه ایکس و توموگرافی کامپیوتری (CT)، در MRI از اشعه استفاده نمی شود. در عوض، امواج رادیویی اتم های هیدروژن را که به طور طبیعی در بدن وجود دارند، تراز می کنند. این امر هیچ گونه تغییر شیمیایی در بافتها ایجاد نمی کند. با بازگشت اتم های هیدروژن به تراز معمول خود ، بسته به نوع بافت موجود در بدن، اتم ها مقادیر مختلف انرژی را ساطع می کنند. اسکنر این انرژی را گرفته و با استفاده از این اطلاعات تصویر را ایجاد می کند.

در بیشتر واحدهای MRI، میدان مغناطیسی با عبور جریان الکتریکی از سیم پیچ ها تولید می شود. سیم پیچ های دیگری نیز در دستگاه قرار دارند و در بعضی موارد، در اطراف بخش های تحت آزمایش، قرار می گیرند. این سیم پیچ ها امواج رادیویی را ارسال و دریافت می کنند و سیگنال هایی تولید می کنند که توسط دستگاه شناسایی می شوند. جریان الکتریکی در تماس با بیمار قرار نمی گیرد.

کامپیوتر سیگنال ها را پردازش می کند و مجموعه ای از تصاویر را ایجاد می کند که هر یک از آنها برشی نازک از بدن را نشان می دهد. این تصاویر از زوایای مختلف توسط رادیولوژیست قابل بررسی است. MRI می تواند تفاوت بین بافت بیمار و بافت طبیعی را بهتر از اشعه ایکس، CT و سونوگرافی تشخیص دهد.

فرایند تصویر برداری چگونه انجام می شود؟

آزمایشات MRI ممکن است به صورت سرپایی انجام شود. شما روی میز متحرک آزمایش قرار خواهید گرفت. ممکن است از بندها و تقویت کننده ها برای کمک به شما در بی حرکت ماندن و حفظ موقعیت استفاده شود. دستگاه هایی حاوی سیم پیچ های مخصوص با توانایی ارسال و دریافت امواج رادیویی، ممکن است در اطراف یا کنار بخش های تحت اسکن بدن قرار گیرند.

آزمایش MRI معمولاً شامل چندین نوبت (توالی) است که برخی از آنها ممکن است چند دقیقه طول بکشد. اگر از ماده حاجب استفاده شود، پزشک، پرستار یا تکنسین یک کاتتر داخل وریدی (خط IV) را به داخل رگ دست یا بازوی شما وارد می کند که برای تزریق ماده حاجب استفاده می شود. شما در معرض آهن ربا در واحد MRI قرار خواهید گرفت. این تکنسین هنگام کار با کامپیوتر از اتاق مخصوص، تصویر برداری را انجام می دهد.

در صورت نیاز به ماده حاجب، معمولا این ماده پس از انجام یک سری اسکن های اولیه، به داخل ورید (IV) تزریق می شود. تصاویر بیشتری در حین تزریق یا به دنبال آن گرفته خواهد شد. پس از اتمام آزمایش از شما ممکن است درخواست شود که کمی صبر کنید. این کار به منظور ارزیابی تصاویر انجام می شود. خط IV شما بعد از آزمایش برداشته می شود. زمان آزمایش، بسته به نوع آزمایش و تجهیزات استفاده شده، معمولا بین ۳۰ الی ۵۰ دقیقه است.

چه چیزی را بعد از آزمایش تجربه خواهید کرد؟

بیشتر آزمایش های ام آر آی بدن بدون درد هستند. با این حال، برای برخی از بیماران، بی حرکت ماندن در خلال آزمایش چندان راحت نیست. ممکن است برخی از افراد در خلال انجام MRI احساس گیر افتادن در فضای بسته (ناشی از کلاستروفوبیک) را داشته باشند. اسکنر می تواند پر سر و صدا باشد. ممکن است آرام بخش برای بیماران مضطرب تجویزشود اما این امر معمولا برای کمتر از ۵ درصد از بیماران اتفاق می افتد.

گرم شدن بخش هایی از بدن که تحت تصویربرداری هستند، امری طبیعی است. اگر این احساس شما را آزار می دهد به رادیولوژیست یا تکنسین اطلاع دهید. بی حرکت ماندن در خلال تصویربرداری بسیار مهم است. شما تنها احتیاج دارید که برای چند ثانیه تا چند دقیقه در طول تصویربرداری بی حرکت باقی بمانید.

به هنگام تصویربرداری، صداهای و تپش های بسیار بلند را شنیده و احساس خواهید کرد. این صداها و لرزش ها زمانی فعال می شوند که سیم پیچ های تولید کننده امواج رادیویی فعال شوند. گوشی یا هدفون در اختیار شما قرار می گیرد تا صداهای تولید شده توسط اسکنر کاهش یابد. شاید بتوانید بین توالی های تصویربرداری آرام باشید. با این حال از شما خواسته می شود تا جایی که ممکن است بدون حرکت وضعیت لازم برای عکس برداری را حفظ کنید.

معمولاً در اتاق تصویربرداری تنها خواهید بود. با این حال، تکنسین ها می توانند با استفاده از یک دستگاه مخابره دو طرفه همیشه شما را ببیند، بشنود و با شما صحبت کند. بسیاری از مراکز درمانی به دوست یا پدر و مادر بیمار اجازه می دهند در اتاق بمانند. در چنین شرایطی، این افراد نیز از نظر ایمنی مورد بررسی قرار می گیرند.

در حین تصویربرداری گوشی هایی با اندازه مناسب به بیمار تعلق می گیرد. اسکنرهای MRI مطبوع و دارای نور کافی هستند. برای کمک به گذر زمان ممکن است موسیقی از طریق هدفون پخش شود.

در برخی موارد، تزریق ماده حاجب ممکن است قبل از بدست آوردن تصاویر انجام شود. سوزن IV ممکن است در شما ناراحتی ایجاد کند و شاید کبودی پوست را تجربه کنید. احتمال تحریک پوست در محل قرار دادن لوله IV بسیار اندک است. برخی از بیماران ممکن است پس از تزریق ماده حاجب، طعم فلزی موقتی در دهان خود داشته باشند. اگر به آرام بخش نیاز ندارید، فرایند تصویر برداری MRI هیچ گونه دوره نقاهتی ندارد. ممکن است بلافاصله بعد از تصویربرداری فعالیت های معمول و رژیم غذایی عادی خود را از سر بگیرید. در موارد بسیار نادر، چند بیمار عوارض جانبی ناشی از ماده حاجب را تجربه می کنند. این موارد ممکن است شامل حالت تهوع، سردرد و درد در محل تزریق باشد. بسیار نادر است که بیماران دچار کهیر، خارش چشم یا سایر واکنشهای آلرژیک به ماده حاجب شوند. اگر علائم آلرژیک را دارید، مراتب را به اپراتور مربوطه اطلاع دهید. یک رادیولوژیست یا پزشک دیگر برای کمک فوری در دسترس خواهد بود.

چه کسی نتایج را تحلیل می کند و چگونه می توانم به آن ها دسترسی داشته باشم؟

یک رادیولوژیست، پزشکی آموزش دیده برای نظارت و تفسیر ازمایش های رادیولوژی است که تصاویر دریافتی را تجزیه و تحلیل می کند. رادیولوژیست گزارش امضا شده ای را برای مراقبت های اولیه یا پزشک ارجاع دهنده شما ارسال می کند. وی همچنین نتایج را با شما به اشتراک می گذارد. ممکن است به آزمایش های بعدی نیاز باشد. در این صورت، پزشک دلیل آن را توضیح می دهد. گاهی اوقات یک آزمون پیگیری انجام می شود زیرا یک ناهنجاری احتمالی نیاز به ارزیابی بیشتر با تصاویر اضافی یا یک روش تصویربرداری خاص دارد. همچنین ممکن است یک آزمایش پیگیری انجام شود تا ببینید آیا به مرور زمان تغییری در ناهنجاری ایجاد شده است یا خیر. معاینات پیگیری گاهی بهترین راه برای تشخیص موثر بودن درمان و بررسی میزان پایداری عارضه است.

مزایا و خطرات ناشی از MRI چیست؟

مزایا

• MRI یک روش تصویربرداری بی خطراست که در آن فرد در معرض تابش قرار نمی گیرد.
• تصاویر MR از ساختارهای نرم بافت بدن – مانند قلب، کبد و بسیاری از اندام های دیگر- در برخی موارد بیشتر از سایر روش های تصویربرداری برای شناسایی و توصیف دقیق بیماری ها مناسب تر است. این جزئیات، MRI را به ابزاری بی بدیل در تشخیص زود هنگام و ارزیابی بسیاری از ضایعات کانونی و تومورها تبدیل می کند.
• MRI در تشخیص طیف وسیعی از بیماری ها، از جمله سرطان، بیماری های قلبی و عروقی و ناهنجاری های عضلانی و استخوانی، ابزاری و روشی ارزشمند است.
• MRI می تواند ضایعات غیرطبیعی استخوانی را که در سایر روش های تصویربرداری پنهان باقی می ماند، را به خوبی تشخیص می دهد.
• MRI به پزشکان امکان می دهد تا سیستم صفراوی را به صورت بی خطر و بدون تزریق ماده حاجب ارزیابی کنند.
• ماده حاجب گادولینیوم MRI نسبت به مواد حاجب یددار که برای اشعه ایکس و سی تی اسکن استفاده می شوند، احتمال واکنش آلرژیک کمتری دارند.
• MRI جایگزینی غیر تهاجمی برای اشعه ایکس، آنژیوگرافی و CT برای تشخیص مشکلات قلب و عروق خونی است.

خطرات

• در صورت رعایت نکات ایمنی مناسب، آزمایش MRI تقریباً هیچ خطری برای اکثر بیماران ندارد.
• در صورت استفاده از آرام بخش ، خطر استفاده بیش از حد آن وجود دارد. با این حال علائم حیاتی شما کنترل می شود تا این خطر را به حداقل برسد.
• میدان مغناطیسی قوی مضر نیست. با این حال ممکن است باعث اختلال در عملکرد دستگاه های پزشکی کاشته شده در بدن شما شود و یا تصاویر گرفته شده را تحریف کند.
• فیبروز سیستمیک نفروژنیک یک عارضه شناخته شده اما نادر است که مربوط به تزریق کنتراست گادولینیوم می باشد. این عارضه معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی جدی رخ می دهد. پزشک شما قبل از در نظر گرفتن تزریق ماده حاجب ، عملکرد کلیه شما را با دقت ارزیابی می کند.
• در صورت استفاده از ماده حاجب، احتمال بروز واکنش آلرژیک بسیار ناچیز است. چنین واکنش هایی معمولاً خفیف بوده و با دارو کنترل می شوند. اگر واکنش آلرژیک دارید، یک پزشک برای کمک فوری در دسترس خواهد بود.
• تولیدکنندگان ماده حاجب معتقد هستند که مادران نباید ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از تجویز ماده حاجب، به نوزاد خود شیر دهند. با این حال جدیدترین کتابچه راهنمای کالج رادیولوژی آمریکا (ACR) در زمینه مواد کنتراست زا گزارش می دهد که بر اساس مطالعات انجام شده، میزان کنتراست جذب شده توسط نوزاد در دوران شیردهی بسیار کم است.

برای اطلاعات بیشتر از کاربرد ام آر آی کلیک کنید.

محدودیت های ام آر آی MRI برای بدن چیست ؟

• تصاویر با کیفیت بالا به توانایی شما در ثابت ماندن و پیروی از دستورالعمل های حبس نفس و تنفس در هنگام ضبط تصاویر بستگی دارد. اگر مضطرب یا گیج هستید و یا درد شدیدی دارید، ممکن است هنگام تصویربرداری دراز کشیدن برای شما دشوار باشد.
• افراد سنگین وزن ممکن است در انواع خاصی از دستگاه های  MRI قرار نگیرند. دستگاه های ام آر آی بدن محدودیت وزنی دارند.
• ایمپلنت و قرار گرفتن سایر اجسام فلزی در بدن می تواند دستیابی به تصاویر واضح را دشوار کند. حرکت بیمار می تواند همان تاثیر را داشته باشد.
• ضربان قلب بسیار نامنظم ممکن است بر کیفیت تصاویر تأثیر بگذارد. این بدان دلیل است که برخی از تکنیک ها تصویربرداری بر اساس فعالیت الکتریکی قلب، زمان بندی تصاویر را انجام می دهند.
• تنفس ممکن است باعث ایجاد اختلال و یا تحریفات در تصویر های گرفته شده در هنگام MRI سینه، شکم و لگن شود. حرکت روده منبع دیگری از مصنوعات حرکتی در مطالعات MRI شکم و لگن است. این عامل کمتر در اسکنرها و تکنیک های پیشرفته تاثیر گذار است.
• اگرچه هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم MRI به جنین آسیب می رساند، زنان باردار نباید در طول سه ماهه اول بارداری خود آزمایش MRI انجام دهند مگر اینکه از نظر پزشکی لازم باشد.
• ام آر آی بدن ممکن است همیشه نتواند بین بافت سرطانی و مایعات، که به عنوان ادم شناخته می شود، تفاوت قائل شود.
• MRI معمولاً هزینه بیشتری دارد و انجام آن ممکن است بیشتر از سایر روشهای تصویربرداری باشد. اگر در مورد هزینه ام آر  آی از بدن نگرانی دارید با شرکت بیمه خود صحبت کنید.

منبع : سایت radiologyinfo.org