سازمان‌های تصویربرداری متعددی، از پکس PACS برای انتقال از فیلم به دیجیتال استفاده می کنند. خدمات خاص در دهه گذشته تکامل یافته‌اند تا حرکت به سمت بی‌نیاز شدن از فیلم را امکان‌پذیر کنند. خواه انتخاب خدمات خاص PACS برای جایگزینی با یک سیستم قدیمی، یا برای اضافه کردن PACS برای اولین بار، سازمان‌ها باید طیف وسیعی از مفاهیم “نسل بعدی” را ارزیابی کنند. این شامل:
۱. توانایی PACS برای کاهش ” down-time “.
رادیولوژیست‌ها باید براساس حجم اطلاعاتی که در دسترس دارند و آنان را مطالعه می‌کنند، به طور موثری عمل کنند. آن‌ها باید زمان کمی را برای شناسایی و اولویت‌بندی موارد، جستجوی اطلاعات بیمار و جابجایی بین برنامه‌ها برای کارهای مختلف صرف کنند. PACS پکس ایده‌آل باید برای رادیولوژیست‌ها به صورت فردی قابل تنظیم باشد تا تنظیمات خواندن اطلاعات و تصاویر را مشخص کند و با فناوری هوشمند، PACS باید از الگوهای خواندن رادیولوژیست‌ها بیاموزد و تصاویر را به ترتیب خود با ترجیح خود با ابزارهایی که کاربر ترجیح می دهد، ارائه دهد.
به عنوان مثال، PACS باید دسترسی فوری و پویا به مطالعات (گزارش های قدیمی)، را فراهم کند و باید با HIS / RIS ارتباط داشته باشد تا مطالعه بیمار یا سابقه درمانی، اطلاعات ویزیت، تصاویر کلیدی و غیره نمایش داده شود.
کامپیوتر مجهز به PACS پکس نیز باید به راحتی با صوت یا تهیه گزارش به صورت دیجیتال یکپارچه شود (برای جلوگیری از صرف وقت برای انتقال از یک محیط به محیط دیگر و با مدیریت اسناد به طوری که اسناد اسکن شده به راحتی در دسترس و در متن قابل مشاهده است.)
۲. به حداقل رساندن تأثیر وقفه‌ها و بهینه سازیِ فرآیندِ تشخیصی
هیچ دو رادیولوژیستی یکسان نیستند و به همین ترتیب، هر یک دارای ویژگی های خواندن منحصر به فردی هستند. در حالت ایده آل، PACS به هر رادیولوژیستی اجازه می‌دهد تا پروتکل‌های مشاهده تصاویر را مطابق با ترجیح خود تنظیم کند. امکان تعیین و تنظیمات جداگانه موجود در هر محیط کاری دیجیتال باعث افزایش سرعت و بهینه‌سازی فرآیند تشخیصی می‌شود.
۳. امکان فعال‌سازیِ ارتباطِ پویا و آنلاین با سیستم‌های همسان
تعامل با طیف کاملی از کادر درمان از نظر رادیولوژیست‌ها بسیار مهم است. با این وجود حضور یک همکار در همان اتاق، یافتن یک متخصص از طریق تلفن یا پیگیری پزشک بالینی می‌تواند چالش برانگیز باشد. PACS “ایده آل” به کادر درمان امکان دسترسی به اطلاعات مهم و افراد را می‌دهد. این سیستم‌ها باید از ابزارهایی مانند پیام رسانی فوری، VOIP، ارتباط ساده بین کاربر و نرم افزار از طریق اینترنت و ایمیل ایمن برخوردار باشند. رادیولوژیست باید بتواند با ارسال یک لینک یا یک پیام کوتاه، از همکار بخواهد که نظر دوم خود را ارائه دهد.
۴. امکان بارگیری، مشاهده و مقایسه همزمان حجم بیشتری از تصاویر
مطالعات جدید، مانند CT Multi-Slice و PET/CT و MR سینه، هزاران تصویر را به ارمغان می‌آورد و تقاضای زیادی را برای حافظه فیزیکی و مجازی رایانه ایجاد می‌کند، به خصوص در هنگام مقایسه تصویری هنگام نمایش مطالعات فعلی همراه با موارد قبلی. جدیدترین رویکرد PACS امروز از پردازش ۶۴ بیتی بومی بهره می‌برد تا بر محدودیت‌های حافظه و مشکلات عملکرد سیستم مرتبط با فناوری ۳۲ بیتی غلبه کند. رادیولوژیست می‌تواند بدون محدودیت در محیط کاری دیجیتال خود، هر مطالعه را، بارگیری کند که منجر به خواندن کارآمدتر می‌شود.
۵. توانایی فراتر رفتن از رابط اصلی HL7 و یکپارچه سازی واقعی PACS و RIS
همانطور که رادیولوژی به یک محیط فشرده اطلاعات تبدیل می شود، PACS نیز باید فراتر از مرزهای توانایی‌های متداولی که امروزه وجود دارند، تکامل یابد. برای رسیدن به یک سیستم در سطح عالی جهانی که همکاریِ عملکردهای RIS و PACS پکس را بهبود ببخشد، بسیاری از سازمان‌ها به‌کارگیریِ فناوری‌های سطح بالای جهانی، در هر دو فضای RIS و PACS را ارزشمند دانسته‌اند.
روند تصویربرداری و گردآوری اطلاعات در یک سیستم یکپارچه همچنان ادامه خواهد یافت زیرا سازمان‌ها مرزهای جدیدی را با فناوری پیش می‌برند و با گسترش اپلیکیشن‌های بالینی پیشرفته، شاهد تشدید آن خواهیم بود.
منبع: itnonline
