اطلاعات کلی در مورد سرطان معده
معده عضوی در قسمت فوقانی شکم است. این اندام بخشی از سیستم گوارشی است که مواد مغذی (ویتامین ها ، مواد معدنی ، کربوهیدرات ها ، چربی ها ، پروتئین ها و آب) را در غذاهایی که خورده می شوند پردازش می کند و به دفع مواد زائد از بدن کمک می کند. غذا از طریق یک لوله عضلانی توخالی به نام مری از گلو به معده منتقل می شود. پس از ترک معده، غذای نیمه هضم شده به روده کوچک و سپس به روده بزرگ منتقل می شود.
دیواره معده از ۵ لایه بافت تشکیل شده است. از داخلی ترین لایه تا بیرونی ترین لایه، لایه های دیواره معده عبارتند از:
- مخاط
- زیر مخاط
- عضله
- ساب سروز (بافت همبند)
- سروز
سرطان معده از مخاط شروع می شود و همزمان با رشد از طریق لایه های خارجی گسترش می یابد. تومورهای استرومائی معده از بافت همبند شروع می شوند و درمان آنها متفاوت از سرطان معده است.
سن ، رژیم غذایی و بیماری های معده می توانند خطر ابتلا به سرطان معده را تحت تأثیر قرار دهند.
هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد، عامل خطر یا ریسک نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به معنای عدم ابتلای شما به سرطان در آینده نیست. اگر فکر می کنید در معرض خطر هستید با پزشک خود صحبت کنید. عوامل خطر سرطان معده شامل موارد زیر است:
داشتن هر یک از شرایط پزشکی زیر:
- عفونت معده با هلیکوباکتر پیلوری (pylori)
- ورم معده مزمن (التهاب معده).
- کم خونی پرخطر
- متاپلازی روده (شرایطی که در آن پوشش داخلی معده با سلولهایی که روده ها را پوشانده اند جایگزین می شود).
- پولیپ معده.
- ویروس اپشتین بار(Epstein-Barr).
- سندرم های خانوادگی (از جمله پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی).
- داشتن رژیم غذایی حاوی غذاهای نمکی ، دودی و میوه و سبزیجات کم.
- خوردن غذاهایی که به درستی تهیه یا انبار نشده اند.
- افزایش سن یا مرد بودن
- سیگار کشیدن
- داشتن یک مادر ، پدر ، خواهر یا برادر مبتلا به سرطان معده.
بررسی اجمالی گزینه های درمان
انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان معده وجود دارد.
هفت نوع درمان استاندارد که معمولا استفاده می شود عبارتند از:
- عمل جراحی
- برداشتن آندوسکوپی مخاط
- شیمی درمانی
- پرتو درمانی
- کمورادیاسیون
- درمان هدفمند
- ایمونوتراپی
- انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش است.
- درمان سرطان معده ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.
- بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک آزمایش بالینی فکر کنند.
- بیماران می توانند قبل ، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند.
- ممکن است به آزمایش های پیگیری هم نیاز باشد.
انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان معده وجود دارد.
انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان معده وجود دارد. برخی از درمان ها استاندارد هستند (یعنی روش های درمانی که در حال حاضر استفاده می شود) و برخی دیگر در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند.
یک آزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات در مورد روش های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می شود. هنگامی که آزمایشات بالینی نشان می دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است ، ممکن است درمان جدید به یک درمان استاندارد تبدیل شود.
بهتر است بیماران قبل از شرکت در یک آزمایش بالینی به خوبی فکر کنند. برخی از آزمایشات بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را آغاز نکرده اند امکان پذیر است.
هفت روش که امروزه برای درمان سرطان معده از آنها استفاده می شود:
عمل جراحی
جراحی یک روش درمانی رایج در تمام مراحل سرطان معده است.
انواع تکنیک های زیر می تواند مورد استفاده قرار گیرد:
- گاسترکتومی ساب توتال: این روش شامل برداشتن بخشی از معده که حاوی سرطان است، غدد لنفاوی مجاور و قسمتهای دیگر بافتها و اندامهای نزدیک تومور می باشد. طحال هم ممکن است برداشته شود.
طحال عضوی است که لنفوسیت می سازد. گلبول های قرمز و لنفوسیت ها را ذخیره می کند، خون را فیلتر می کند و سلول های قدیمی خون را از بین می برد. طحال در سمت چپ شکم نزدیک معده است.
- گاسترکتومی کامل: این روش شامل برداشتن کل معده ، غدد لنفاوی مجاور و قسمتهایی از مری ، روده کوچک و سایر بافتهای نزدیک تومور است. طحال هم ممکن است برداشته شود. مری به روده کوچک متصل می شود بنابراین بیمار می تواند به خوردن و بلعیدن ادامه دهد.
اگر تومور معده را مسدود کند اما با جراحی استاندارد نتوان سرطان معده را به طور کامل از بین برد، از روش های زیر استفاده می شود:
- قرار دادن استنت اندولومینال: روشی است برای قرار دادن استنت (یک لوله نازک و قابل انعطاف) به منظور باز نگه داشتن یک مجرا (مانند عروق یا مری).
- برای تومورهایی که مسیر ورودی یا خروجی معده را بسته اند، ممکن است جراحی برای قرار دادن استنت از مری به معده یا از معده به روده کوچک انجام شود. دلیل آن این است که بیمار بتواند به طور طبیعی غذا بخورد.
- لیزر درمانی اندولومینال: روشی است که در آن آندوسکوپ (یک لوله نازک و سبک) همراه با لیزر به بدن وارد می شود. لیزر پرتوی شدید نور است که می تواند مثل چاقو مورد استفاده قرار گیرد.
- Gastrojejunostomy: این جراحی برای برداشتن بخشی از معده سرطانی که ورودی دهانه روده کوچک را بسته است استفاده می شود. معده به ژژنوم (بخشی از روده کوچک) متصل می شود تا غذا و دارو از معده به روده کوچک منتقل شود.
برداشتن آندوسکوپی مخاطی روشی است که با استفاده از آندوسکوپ ، سرطان مراحل اولیه و رشد های پیش سرطانی در پوشش دستگاه گوارش را بدون عمل جراحی از بین می برد. آندوسکوپ ابزاری نازک مانند لوله همراه با نور و لنز است. دکتر با استفاده از آنها می تواند درون معده را ببیند. همچنین ممکن است آندوسکوپ به ابزارهایی برای توقف رشد مخاط دستگاه گوارش مجهز باشد.
شیمی درمانی
شیمی درمانی نوعی از درمان سرطان است که از داروها یا با از بین بردن سلول ها و یا با توقف تقسیم آنها، برای جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی استفاده می کند. وقتی شیمی درمانی از طریق دهان انجام می شود یا به داخل ورید یا عضله تزریق می شود ، داروها وارد جریان خون می شوند و می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند (شیمی درمانی سیستمیک). وقتی شیمی درمانی مستقیماً در مایع مغزی نخاعی ، اندام یا حفره ای از بدن مانند شکم قرار می گیرد ، داروها عمدتاً سلولهای سرطانی را در آن مناطق تحت تأثیر قرار می دهند (شیمی درمانی منطقه ای). نحوه انجام شیمی درمانی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان بستگی دارد.
نوعی شیمی درمانی منطقه ای که برای درمان سرطان معده مورد مطالعه قرار می گیرد، شیمی درمانی داخل صفاقی (IP) است. در شیمی درمانی IP ، داروهای ضد سرطان از طریق یک لوله نازک مستقیماً به داخل حفره صفاقی (فضای حاوی اندام های شکمی) منتقل می شوند.
شیمی درمانی داخل صفاقی هایپرترمیک (HIPEC) درمانی است که در حین جراحی مورد استفاده قرار می گیرد و دانشمندان در حال تحقیق روی آن هستند. بعد از اینکه جراح بافت تومور را تا حد ممکن خارج کرد، شیمی درمانی هایپرترمیک مستقیماً به داخل حفره صفاقی فرستاده می شود.
پرتو درمانی
پرتودرمانی نوعی از درمان سرطان است که از اشعه ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتوهای درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. در پرتودرمانی خارجی، دستگاهی از خارج بدن تابش هایی را به سمت ناحیه سرطانی ارسال می کند.
کمورادیاسیون
کمورادیاسیون از ترکیب شیمی درمانی و پرتودرمانی برای افزایش اثرات درمانی استفاده می کند. کمورادیاسیون بعد از جراحی برای کاهش ریسک بازگشت سرطان انجام می شود و به عنوان درمان کمکی استفاده می شود. کمورادیاسیونی که قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور استفاده می شود یک روش درمانی جدید در حال مطالعه است.
درمان هدفمند
درمان هدفمند نوعی از درمان است که از داروها یا سایر مواد برای شناسایی و حمله به سلولهای خاص سرطانی استفاده می کند. درمان های هدفمند معمولاً کمتر از شیمی درمانی یا پرتودرمانی به سلول های طبیعی آسیب می رسانند. آنتی بادی های مونوکلونال و مهار کننده های مولتی کیناز از انواع درمان های هدفمندی است که در درمان سرطان معده استفاده می شود.
- آنتی بادی درمانی مونوکلونال: در این نوع درمان از آنتی بادی های ساخته شده در آزمایشگاه از یک نوع سلول سلول ایمنی استفاده می شود. این آنتی بادی ها می توانند موادی را روی سلول های سرطانی یا مواد عادی که ممکن است به رشد سلول های سرطانی کمک کنند، شناسایی کنند. این آنتی بادی ها به مواد متصل می شوند و سلول های سرطانی را از بین می برند، مانع رشد آنها می شوند یا از گسترش آنها جلوگیری می کنند. آنتی بادی های مونوکلونال به فرد تزریق می شوند. آنها ممکن است به تنهایی یا برای انتقال داروها ، سموم یا مواد رادیواکتیو به سلولهای سرطانی استفاده شوند.
انواع مختلفی از داروهای آنتی بادی مونوکلونال وجود دارد:
- تراستوزوماب جلوی تأثیر پروتئین فاکتور رشد HER2 را می گیرد که سیگنال های رشد را به سلول های سرطانی معده می فرستد. Ramucirumab اثر برخی پروتئین ها از جمله فاکتور رشد اندوتلیال عروقی را مسدود می کند. این ممکن است به توقف رشد سلول های سرطانی کمک کند و باعث از بین رفتن آنها شود. همچنین ممکن است از رشد رگهای خونی جدیدی که تومورها برای رشد نیاز دارند جلوگیری کند.
تراستوزوماب و راموسیروماب در درمان مرحله چهار سرطان معده که با جراحی برطرف نمی شود یا عود کرده است استفاده می شود.
- مهارکننده های مولتی کیناز: اینها داروهای مولکولی کوچکی هستند که از غشای سلول عبور می کنند و در داخل سلول های سرطانی کار می کنند تا سیگنال های پروتئینی متعددی را که سلول های سرطانی برای رشد و تقسیم به آنها نیاز دارند ، مسدود کنند. برخی از مهارکننده های مولتی کیناز همچنین دارای اثرات مهار کننده آنژیوژنز هستند. مهار کننده های آنژیوژنز رشد رگهای خونی جدیدی را که تومورها برای رشد به آنها نیاز دارند متوقف می کنند.
انواع مختلفی از داروهای مهار کننده مولتی کیناز وجود دارد:
- Regorafenib یک مهار کننده مولتی کیناز و آنژیوژنز است که جلوی پروتئین های متعدد درون سلولهای تومور را می گیرد. Regorafenib در درمان مرحله چهار سرطان معده که با جراحی برطرف نمی شود یا عود کرده است، استفاده می شود.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی درمانی است که از سیستم ایمنی بدن بیمار برای مقابله با سرطان استفاده می کند. مواد ساخته شده در بدن یا ساخته شده در آزمایشگاه برای تقویت ، هدایت یا بازیابی دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان استفاده می شود. به این نوع درمان سرطان ، بیوتراپی یا درمان بیولوژیک نیز گفته می شود.
درمان مهارکننده وارسی ایمنی یک نوع ایمونوتراپی است.
درمان مهارکننده وارسی ایمنی: PD-1 پروتئینی در سطح سلول های T است که به کنترل واکنش های ایمنی بدن کمک می کند. وقتی PD-1 بر روی سلول سرطانی به پروتئین دیگری به نام PDL-1 متصل شود، سلول T را از نابودی سلول سرطانی منع می کند. مهار کننده های PD-1 به PDL-1 متصل می شوند و به سلول های T اجازه می دهند سلول های سرطانی را از بین ببرند. پمبرولیزوماب نوعی مهارکننده وارسی ایمنی است.
نتیجه گیری
درمان ها و روش های مختلفی برای غلبه بر سرطان معده وجود دارد. این روش ها هر روز به روز رسانی می شوند و با تلاش دانشمندان روش های جدیدتر و موثرتری کشف می شوند.
بهترین روش را پزشک متخصص تشخیص می دهد و این مقاله صرفا برای آشنایی شما با روش های مختلفی درمانی نوشته شده است.
فراموش نکنید که حفظ روحیه یکی از فاکتورهای بسیارمهم در غلبه به بیماری های مختلف از جمله سرطان است.
منبع
