اهمیت دستگاه پرتو ایکس برای عموم مردم با اشاره به این واقعیت نشان داده شد که در سال ۲۰۰۹ توانست برنده جایزه صد ساله «موزه علوم» شود.

موزه علوم مدرن لندن در سال ۱۹۰۹ تاسیس شد و در بخشی از جشن‌های سالگرد صدسالگی خود، رای‌گیری عمومی به ده اثر برتر موزه را برگزار کرد. 

یکی از این آثار دستگاه پرتو ایکس «راسل رینولدز» است که در گالری «ساختارهای دنیای مدرن» به نمایش درآمده است.

راسل رینولدز

در ژانویه ۱۸۹۶، راسل رینولدز (۱۹۶۴–۱۸۸۰) که تنها یک دانشجو بود، از تیوب پرتو ایکس گازی «واتسون» استفاده کرد که روی پایه استندی شبیه به مورد کشف رونتگن نصب شده بود.

تقریباً ۵۰،۰۰۰ نفر در این نظرسنجی رأی دادند و آن‌ها با اکثریت قاطع به کشفیاتی که باعث تغییر درنگاه ما به بدن و خودمان شده اند رأی دادند.

دستگاه پرتو ایکس در جایگاه نخست و پس از آن پنی سیلین و سپس مارپیچ دوگانه DNA قرار گرفت.

ما همچنین باید در این واقعیت تأمل کنیم که بدون کریستالوگرافی پرتو ایکس کشف ساختار DNA (که در رأی گیری مقام سوم را گرفت) اتفاق نمی افتاد.

تصویر نوعی تیوب پرتو ایکس گازی اولیه (یونی) که بر یک استند چوبی نصب شده است.

رادیولوژی ابتدایی هم دشوار بود و هم خطرناک. هیچ محافظتی در برابر پرتوهای تیوب پرتو ایکس یا در واقع هیچ گونه حفاظت الکتریکی برای دستگاه وجود نداشت.

تعدادی از خطرات مختص به رادیولوژی ابتدایی از جمله، خطر زیاد قرار گرفتن در معرض پرتو، وجود کابل‌های فشار بالا و همچنین مواد شیمیایی موجود در پردازش خیس عکاسی بود.

در دهه ۱۹۳۰ بود که دستگاه ضد ضربه به طورعمومی در دسترس قرار گرفت.

علی‌رغم اخطار مکرر توسط کارشناس رادیولوژی برای نزدیک نشدن به دستگاه‌ پرتابل هنگام پرتودهی، روایتی از مرگ پرستاری در بیمارستان «ویمبلدون»  در دهه ۱۹۳۰ بر اثر شوک الکتریکی وجود دارد.

پرستار بخت‌ برگشته هنگام پرتودهی دستگاه رادیوگرافی را لمس کرد و شوک مهلکی به او وارد شد.

منبع: کتاب The history of radiology